PLAN A: Democrat in heart, democrat in mind, democrat in the world

By Andi Mustafaj

Without helping each other much, we are trying to absorb into our perception and thought a great shock, first socially, and only after that also politically, for the catastrophic situation that this election round left behind. Perhaps it is without malice and completely in human nature the way we are clashing with each other, beyond parties, in the pursuit of finding the guilty in the victim, for what all together as a society, we could not do this time either.

This chaotic disarray of rhetoric, thought, and action surely stems from the natural desperation of the moment, fueling the demand for quick answers, for shortcuts. From the same chaos, and from the already factual fatality in which the country finds itself, also stems the need for great responsibility. Responsibility is far from witch hunts or judicialism, and it can in no way be reflected in easy answers to complex problems. Responsibility is not brought to life in disarray, but in a political and social body that heals first with awareness, secondly with action.

Let us think of it as a sequential process, where the next link that ensures the continuity of the process is the identification of what should come, of what we need today. Today calls for spaces, for division of tasks, for organization. The first lesson of this political experience is the inadequacy as a party spirit. We have already reached the limits of what this philosophy can produce. Organization must be the central point. As Monnet said, where organization prevails, true power reigns.

1. Democrat at heart.

Paralleled with a war context, we can say that we have soldiers facing our braves. One brave man defeats one soldier. Even 10 brave men win over 10 soldiers. But there comes a moment when the number of soldiers causes organization, discipline, etc. to transform the soldiers into an army, equipping them with the ability to win over the pack of brave men.

The party needs functional spaces today more than ever, not only for young people (not necessarily of age) to show themselves, but also to fix problems that are more or less identified and known by everyone.

In order to create these spaces without tension, it is first necessary for all MPs to resign from their party positions, whether these are political positions as district leaders, forum leaders, or leaders of partner organizations.

A new structure must be thought of, smaller but maneuverable, effective in action and results. It must respond to the reality in human resources, to the fact that our people have emigrated, which imposes a break from the classical traditional party structure with volume in form but emptiness in content.

Sfida e listës së saktë të anëtarësisë është themelore dhe urgjente për t’u përmbushur brenda një harku kohor një vjeçar. Ajo mbetet baza e pazëvendësueshme, pa të cilin asnjë hap tjetër nuk mund të mendohet me realizëm. Militanti është çelësi i mirëfunksionimit të një partie politike. Vetëm duke e njohur atë saktësisht, mund të mendohen strategjitë e duhura qytet më qytet, fshat më fshat.

Arkaizmi funksional i partisë nuk i përgjigjet dinamizmit dixhital të kohës, ndaj lind po ashtu me urgjencë nevoja për të krijuar sisteme të plota dixhitale të partisë, të pajisura me mbrojtje të lartë kundër çdo ndërhyrjeje të paautorizuar dhe sulmi kibernetik.

Duhet menduar një strukturë, e cila do të krijojë kushtet për hovin e dytë në një moment të afërt. Në kërkim të efektshmërisë, vigjilencës dhe rendimentit, një hap themelor është kalimi nga  organizimi me departamente në një ekip më të ngushtë rreth kryetarit. Një kabinet i vërtetë me rreth 15 anëtarë, drejtuesit e të cilit zëvendësojnë në rol dhe produktivitet 26 departamentet aktuale.

Së fundmi, organizimi nuk mund të quhet i tillë pa një proces të përzgjedhjes efikase të roleve dhe caktimit optimal të detyrave. Vetëm një proces i tillë, i rrezatimit të njerëzve të duhur në vendet e duhura, përshtatur me talentet, ekspertizën dhe eksperiencën e tyre, kthehet në katalizator të energjisë së partisë. I tillë proces duhet të nisë nga përzgjedhja e një drejtuesi për burimet njerëzore i stilit Head Hunter, i cili të vëzhgojë profilet e ndryshme anëtarë ose jo të PD dhe të propozojë plane për ta. Kush shihet si mundësi për deputet, kush për bashki, kush për administratë dhe kështu me radhë.

2. Demokrat në kokë.

Deputetët duhet të përdorin të gjitha hapësirat institucionale për ta përqendruar aksionin e tyre aty ku janë më të efektshëm. Çelësi qëndron në pasqyrimin e pasojave të degradimit të qeverisjes socialiste në të tillë formë që qytetarët t‘i perceptojnë dhe dakordësojnë jo sepse i thotë një parti opozitare, por sepse janë faktike dhe të përjetuara nga secili prej tyre. Në funksion të këtij qëllimi, trysnia në të gjitha mënyrat e ligjshme dhe instancat e grupit parlamentar duhet të vijë gjithmonë në rritje gjatë viteve të ardhshme.

Forcimi i një ure lidhëse të linjës së veprimtarisë së PD gjatë dhe pas fushatës është kusht themelor për dëshminë e vërtetësisë së kauzave dhe betejës. Nuk mund të ketë fillim në këtë aspekt, por vetëm dhe domosdoshmërisht vazhdimësi. Kjo nënkupton së pari se problemet e denoncuara nga PD gjatë fushatës duhen mbajtur parreshtur në vëmendje të opinionit publik, me theksin te rritja e kostos së jetesës. Së dyti, deputetët duhet të depozitojnë në Kuvend projektligjet për realizimin e të gjithë premtimeve të programit tonë elektoral, duke manifestuar zotimin e PD për realizimin e tyre me çdo kusht dhe përtej çdo mundësie.

Barrën kryesore të detyrës denoncuese të së keqes e mban grupi parlamentar, i cili ka edhe tribunën publike më të dukshme e që është aula e parlamentit, duke e lënë kështu partinë të lirë për t’u përqendruar në ndërtimin e komunikimit kapilar në terren. Grupi parlamentar ka gjithashtu statusin dhe cilësitë për të ngritur ura bashkëpunimi me shoqërinë civile, në emër të interesit të përgjithshëm. Gjithë ky angazhim shkon krahas punës së deputetëve për dokumentimin e vjedhjes së zgjedhjeve dhe paraqitjes së fakteve në institucionet kombëtare dhe ndërkombëtare, ku ata, si flamurtarët tanë në fushatë dhe përfaqësuesit tanë në Kuvendin e Republikës tashmë, kanë të drejtë hyrjeje.

Duhet çelur menjëherë debati për reformën zgjedhore me objektiv vendosjen e sistemit të plotë ose të korrektuar mazhoritar, një sistem ky i zbatuar nga vendosja e pluralizmit, në vitin 1991 e deri në vitin 2008, i cili ka prodhuar pranueshmërinë më të madhe nga palët politike pjesëmarrëse në zgjedhje. Kjo përvojë është një argument i mjaftueshëm.

Partia Demokratike duhet ta konsiderojë detyrë kombëtare hetimin e plotë të sistemit të patronazhimit. Për shkak të dëmeve që i ka bërë demokracisë, një ditë sistemi i patronazhimit duhet të njihet njësoj si sigurimi i shtetit, i rijetëzuar tanimë nga autokracia moderne e Ramës, po aq sa si paralelizëm krahasimor me mafian në Italinë jugore, e cila ndonëse në sy të shtetit, dukej sikur askush nuk e shihte.

Valencë të fortë në garat zgjedhore ka natyrshmëria e kandidaturave politike, thënë ndryshe, mbështetja e profileve që në mënyrë krejt organike dhe si produkt i rrugëtimit të tyre politik, janë në dinamizmin e garës dhe legjitimojnë për rrjedhojë pretendimin për postin. Nuk do të vonojë gara e parakohshme e bashkisë së Tiranës, ku në përgjigje të kësaj valence, Doktor Alimehmeti duhet të përgatitet për të tillë garë, e cila do të ishte vazhdim i angazhimit politik në dinamikën e tij. Duke qenë tashmë pozitive dinamika e tij, ajo veçse do të zmadhonte forcën vepruese. Në kushtet e sotme politike të vendit e veçanërisht të opozitës, askush nuk duhet të përkëdhelë egon e vet duke krijuar disbalancë.

Në këtë përjetim të gjithanshëm të trysnisë për përgjegjësinë e këtyre ditëve post-zgjedhore, u përplasëm edhe njëherë në murin e lartë dhe të fortifikuar të propagandës, çka e kthen gjithë diskursin dhe veprimtarinë politike në post-racionale. Është alarmues dhe jashtë çdo logjike të shëndetshme, unisoni i agresionit mediatik ndaj të cilit duhet të përgjigjemi çdo herë që fajësojnë ne për vjedhjet e Ramës. Antipropaganda do të ishte e vetmja përgjigje shteruese ndaj këtij realiteti irracional, një fushë ku duhet të punojmë të gjithë. Puna e nisur muaj më parë nga Departamenti Brain Gain për antipropagandën përbën një bazë të mirë për t’u çuar përpara. Fatkeqësisht ajo është nënvlerësuar, sot askush nuk ka më të drejtë të mbyll sytë përpara rëndësisë së saj.

3. Demokrat në botë.

Thyerjen e murit propagandistik ndërkombëtar ne vetëm sa filluam ta cekim dhe menjëherë pamë benefitet e saj. Kemi qëndruar të izoluar për një kohë të gjatë ndërkohë që mendonim se miqtë e Shqipërisë dinin çfarë bëhej brenda saj.

Me dëshirën për të luajtur sipas rregullave dhe për të mos dëmtuar imazhin e Shqipërisë u përpimë në lojën pa skrupuj, pa norma dhe pa moral të Edi Ramës. Stabilokracia apo Shqipëria e fasadave nuk mund të mbesë më çmimi që paguajmë për nderin përtej derës së shtëpisë.

Diaspora është Shqipëria e dytë tek e cila ne ende nuk kemi shkuar duke e ndjerë vërtet si të tillë. Rruga drejt saj duhet të nisë nga ngritja e një ekipi të veçantë dhe të përhershëm për t’u marrë me diasporën. Sfida e këtij ekipi është e madhe, por mund të nisë nga propozimet për plotësimin e kuadrit ligjor lidhur me ndërtimin e një regjistri të saktë jete e deri te votimi. Gjithë puna më pas duhet të organizohet duke u orientuar nga një analizë e shëndetshme.

Nevojitet gjithashtu emërimi i një përfaqësuesi të lartë për marrëdhëniet me jashtë me aftësi të spikatura si negociator. Partia Demokratike i ka të gjitha burimet njerëzore për të zhvilluar një diplomaci të fuqishme në emër të së vërtetës. Propaganda e Ramës shtrihet gjerësisht jashtë vendit, çka imponon tek ne detyrimin ndaj kombit për thyerjen e propagandës së qeverisë edhe në këtë aspekt shumë të nënvlerësuar të veprimtarisë sonë opozitare. Duhet të ndërtojmë një qasje të plotë strategjike në lidhje me praninë e mesazhit të Partisë Demokratike në botë.

Është në natyrën njerëzore të përmirësohet nën trysninë e përgjegjësisë dhe llogaridhënies. Liria si kusht për zhvillimin edhe në politikë, prodhon efekt krejt të kundërt nëse nuk takohet kurrkund me përgjegjësinë. Rrjedhimisht, nuk mund të presim shumë në vijim pa vendosur letra misioni me indikatorë performancash për secilën detyrë, në mënyrë që të vlerësohet në mënyrë objektive veprimtaria e çdonjërit. Indikatorët e performancës duhet të jenë publikë për këdo që interesohet. Llogaridhënia në të gjitha shkallët është jo vetëm mënyra më e mirë për të rikrijuar besimin, por edhe për të vendosur një trysni të brendshme mbi përfaqësuesit të cilët do të jenë më të prirur për të kryer detyrat që u ngarkohen.

Kryesia e PD organizohet në mënyrë të tillë që të ketë përfaqësues nga këto tre shtylla të mëdha të veprimtarisë.

Revolucioni bëhet nga njerëz të uritur për fitore, nga njerëz të uritur për liri, nga njerëz të uritur për drejtësi. Nuk ka vend për dyshime se ne jemi të tillë, por vetëdija nuk mjafton, çasti kërkon edhe dëshmi.

The situation in which the party finds itself requires extraordinary prudence and responsibility. There are no superfluous people in the Democratic Party, much less magical solutions. We have been unjustly placed these days on the knife edge of danger to be categorized as loyalists or rebels, a division that is not naive, but maliciously simplified and divisive, almost primitive in political thinking. This, depending on the way and tempo with which we respond to the siren song, with the refrain of demanding the resignation of the Party leader.

4. Instead of finishing.

The siren song is, first of all, no less than the next dose of the propaganda nebula that seeks to blind reason to what also drowns out propaganda, the alienation of the electoral will in Albania, in all its forms, beyond any fear of responsibility before any law. Secondly, it seeks to superimpose itself on real problems. "Get rid of them," they tell us, "everything will be fine...!".

The resignation of the President before the end of his mandate is a confirmation and acceptance that the elections were free and places us in a situation of deep incoherence, untruth and a more significant loss, that of propaganda and in the face of the truth of the causes. The elections in Albania were not free, worse, they were deformed by criminal gangs, patronage-security, manipulation in networks and media and many other factors.

Secondly, an act of resignation by the leader of the Democrats would undo our internal triumph over ourselves, achieved through all the political vicissitudes of recent years. We cannot go to point 0, the chaos of the headless house, which, wandering in search of a leader, deviates from any organizational urgency in each of the three pillars explained. This would only be a victory for the regime.

Thirdly, there is in fact a strong contrast, - among many such, - between us and them, the continuous catharsis for taking responsibility for the party, this also when it comes to leadership. If there is a responsibility that today belongs only to the chairman of the DP, it is the direction of this internal organization with the aim of creating the conditions that everything that will follow will naturally be the fruit of work and merit, even when it comes to the future of leadership.

This is not the moment to surrender to the siren song, but to Plan A, to create space, to divide tasks, to increase responsibility and accountability. History is watching us, let us show that we are at the right height in the face of it.